Geen idee

Het is woensdag. Op deze middelste dag van de week schrijf ik meestal de column voor vrijdag. Dan heb ik nog een nachtje om er over te slapen en de donderdag om mijn stukje na te lezen, zinnen logischer te maken, de interpunctie te controleren en taalfouten verbeteren. Aan onderwerpen meestal geen gebrek, tot op een dag, een gewone woensdag in januari, dat ik geen idee heb waar deze column over moet gaan. Dat ik barstende koppijn heb, werkt ook niet mee. Het grijze en sombere weer dat is alleen maar grijs en somber, meer valt er niet over te zeggen. Ik ben een midweek op Texel geweest. Het enige wat daarover te vertellen valt is dat we vier zonnige dagen hebben gehad terwijl Drenthe gehuld was in mist en miezel. Oké, we hebben lekker gewandeld, genoten van de natuur en we zijn tot de conclusie gekomen dat we never nooit in de zomer naar het plaatsje De Koog op Texel gaan. Dat moet in die periode een mega toeristenoord zijn, zo ongeveer als Benidorm of Tenerife. Wat doen we dan deze zomer? Ik zit stiekem te hopen dat er weer veel meer kan, dat we naar Denemarken kunnen of Duitsland. Ik wil zeker niet vliegen na de ervaringen van de (klein)kinderen rond de feestdagen. Zij moesten lang in quarantaine in Amerika door besmettingen in de familie daar, de terugreis werd hierdoor ruim een week verzet en bij thuiskomst begin deze week, moeten ze alle vijf weer een week in quarantaine omdat ze uit een hoog risico gebied komen. En zo ontstaat er al schrijvend toch weer een column.