Kerst, oudjaar en nieuwjaar

En dan, ineens, is het jaar weer bijna om. Die laatste weken gaan altijd sneller dan ik doorheb en kan bijhouden. Het jaar begon in lockdown en eindigt in lockdown. Daar tussenin was er af en toe een moment van hoop ‘hé, we gaan de goeie kant op met de besmettingen,’ om vervolgens weer teleurgesteld te worden. Ik krijg opvallend veel kerstwensen die gaan over wat er nog wel kan en de dingen die niet op slot gaan. Optimistische wensen in een tijd waarin veel mensen last hebben van moedeloosheid. Als sociale einzelgänger geniet ik echt wel van al die dingen die nog wel kunnen zoals lezen, tekenen, schilderen, legpuzzelen en wandelen. Maar dat beetje sociale in mij verlangt zo naar mensen om me heen. Ik wil zo graag zonder aan besmettingen te denken naar de film, over boeken praten met de hele leesclub en weer eens iets van vrijwilligers werk op me nemen of een feestje kunnen vieren. De Kerst vieren we met mijn zus en zwager en een dag later met mijn schoonmoeder en schoonzus en haar man. De eerste Kerst zonder mijn schoonvader. Vooraf en tussendoor doen we thuistesten, want ja, er woedt de zoveelste variant, Omikron. Oud en nieuw doen wij net als vorig jaar met z’n tweetjes. Gezellig met lekkere hapjes en oliebollen. De kinderen zijn de feestdagen in de VS, mijn schoondochter heeft haar moeder al meer dan twee jaar niet gezien door corona en moet gewoon die kant op.

Ik wens alle lezers, fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. Tot in januari!