Hybride

Alles moet tegenwoordig hybride. Hybride betekent: nauwe vermenging van ongelijksoortige zaken. Zo zijn daar de hybride warmtepomp en de hybride cv-ketel. Een hybride fiets. Werken doe je zowel thuis als op kantoor. Autorijden gaat op benzine en elektrisch. Ook wij zijn in het hybride-tijdperk gearriveerd. Zo wordt er van Erno verwacht dat hij niet fulltime op kantoor is, maar ook dagen thuis achter de laptop kruipt voor de baas. Voor deze vermenging van werk en privé kiest hij niet zelf - aan mij wordt in deze al helemaal niets gevraagd - het is de nieuwe norm bij de overheid. Waar wij wel enthousiast voor kiezen is het hybride autorijden. Onze ouwe trouwe Mazda begon door te roesten op kritische punten. Op de een of andere manier raak je gehecht aan zo’n auto. Nooit pech. Veertien jaar oud moesten we hem toch maar inruilen. Dan maak je een lijstje waar een nieuwe andere auto aan moet voldoen: kleur maakt niet uit als het maar geen zwart (te warm in de zomer) of stopverf grijs is (te lelijk) en een beperkt aantal km op de teller. Hybride was een wens, voor het milieu en omdat de brandstofprijzen de pan uit rijzen. Helemaal elektrisch zijn we nog niet aan toe, de actieradius van de meeste auto’s is nog te klein, elektrisch naar Den Haag op en neer is niet handig. Een hybride is het geworden, niks geen gedoe met een stekker. Bij het uitrijden en remmen laat hij de batterijen zelf op. De kleur? Avant-garde brons. De rijksdienst voor het wegverkeer noemt dit chique kleurtje bruin.