Merkentrouw

Ik ben toe aan een nieuwe fiets, mijn huidige elektrische fiets is ruim tien jaar oud en kan de grote afstanden niet meer aan. De fiets is veel gebruikt voor woon-werkverkeer en vooral voor zwaar boodschappen vervoer. Meer dan 8000 kilometer heeft hij op de teller staan. De batterij is aan het eind van zijn latijn. Ik haal de supermarkten op de Peelo en Vries heen en terug en dan moet de fiets weer aan de oplader. Een lange fietstocht zit er al een tijdje niet meer in. Tijdens deze lockdown iets duurs nieuw kopen, vergt nogal wat improvisatie. Voor een middagje ‘winkel in en winkel uit,’ om prijs en kwaliteit te vergelijken, moeten al je winkelafspraken op elkaar aansluiten. Daar heb ik geen zin in. Met als gevolg dat ik een hele middag op internet zit te koekeloeren. Ik word helemaal gek van alle informatie en ik besluit dat ik een nieuwe fiets van hetzelfde merk ga kopen. Ik word ‘merkentrouw’ door deze coronatoestand. Toen mijn wasmachine er mee ophield, kocht ik tijdens de lockdown ook al een nieuwe van hetzelfde merk. Ik maak een proefrit, en vraag me af waarom ik niet eerder op het idee van een nieuwe fiets ben gekomen. Wat een lekker licht fietsje! Inruilen zit er niet meer in. Mijn ouwe E-bike gaat binnenkort naar mijn zussie als boodschappenfiets. Tegen de Bennekomse ‘berg’ op fietsen zonder ondersteuning en met volle zware fietstassen, begint haar te veel te worden.