Vogeldrama

Het vogelboek vertelt me dat eksters intelligent zijn. Met de storm vorige week kreeg ik een heel ander beeld van deze prachtige vogels. Dagen zijn ze er heel druk mee geweest, een groot nest bouwen boven in de bomen. De bomen, die tussen twee huizen in de Beatrixstraat staan. Wij kijken aan de achterkant, over onze schuur heen, tegen de kruinen aan. Schrijvend aan de eettafel, volg ik het hele proces. Mooi om te zien hoe eksters nog kunnen vliegen met best grote takken in hun bek. En toen ging het dus stormen. De takken zwiepten ruw heen en weer en ik zag het voor me. De eksters op hun nest, zeeziek en kotsend. Eitjes die tientallen meters naar beneden storten. Van het nest was aan het eind van de middag nog weinig over. Met een verrekijker heb ik gekeken of een van de vogels nog op de resten van het nest zat. De vogels waren gevlogen. ‘Bouw dan ook geen nest zo hoog in de boom, stomme vogels!’ Heb ik nog even tegen de wind in geroepen. Onze domme pimpelmees in de voortuin is trouwens weer terug. Vorige lente was ze er ook al. Ze maakt gebruik van het vogelkastje dat links naast het raam hangt. Deze mees vliegt steeds tegen het raam op. Ik heb expres de ramen niet gezeemd zodat ze niet kan denken dat ze gewoon door kan vliegen. Het lijkt alsof ze op de plant wil gaan zitten die in de vensterbank staat. Na een keer je kop tegen het raam stoten als mees, moet je toch beter weten. Maar nee, ze gedraagt zich als een ezel en blijft zich stoten aan dezelfde steen, raam dus.