Het ritme van de dag

Mijn levenstempo door de dagen heen is totaal anders dan die van Erno. Ik sta ruim halfuur later op, dan kunnen we nog net samen ontbijten. Erno bladert de krant door en vertrekt om acht uur naar zijn thuiswerkplek. Ik begin dan de krant uit te spitten tot een uur of negen. Dan ruim ik de vaatwasser in. Als er wasgoed is, dan gaan de wasmachine of de droger ook aan het werk voor mij. De huishoudklusjes zoals stofzuigen, dweilen, wc poetsen en dergelijke verdeel ik over de vijf doordeweekse dagen. En dat gaat allemaal op z’n dooie akkertje. Om half tien stormt Erno de keuken in voor koffie. Dat gaat allemaal snel, snel, snel, want hij zit midden in een zoombijeenkomst of een telefoongesprek. Ik ga pas na mijn poetswerk rustig koffiedrinken, los de puzzels in het dagblad op en doe nog een paar kleine klusjes op zijn elf en dertigste. Erno hoor ik boven in een razend tempo de ene na de andere onbegrijpelijk term de telefoon in slingeren. Voor de lunch neem ik de tijd, Erno doet dat in een kwartiertje. Daarna gaan we wandelen. Erno loopt in het tempo van zijn snelste collega’s en ik hobbel er hijgend achteraan. Ik blijf staan kletsen met jan en alleman, Erno moet doorlopen want heeft niet zo’n lange pauze. Ik ga in september officieel met pensioen, Erno moet nog een aantal jaren door ploeteren. Gelukkig kan hij gebruik maken van een gunstige seniorenregeling en heeft hij vanaf half april de maandag vrij. Van mij mag zijn levenstempo dan ook ietsje omlaag.