Traag water

Het is voorspeld, maar moeilijk voortestellen met alle sneeuw die nog overal ligt. Het regent maandag als ik wakker word. De wind is gedraaid en over de ramen op het zuiden beweegt ijswater, traag water, net niet bevroren water. Ik vind ‘traag water’ een mooie woordencombinatie. Het water wil snel over het glas spoelen maar het lukt niet, afgeremd door de ijskristallen. Voor, op straat, zie ik de buurman van verderop met de hond. Hij glijdt bijna uit als hij terugzwaait. Misschien had ik niet moeten zwaaien, hij is erdoor afgeleid. Buiten, achter, glinstert het paadje naar de schuur van de ijzel. Ik wil vuilnis naar de bakken brengen, die staan achter in de tuin. Uit het mandje in de schoenenkast vis ik twee rubberen dingen met spikes om onder mijn schoenen te doen. Hoe noem je die dingen eigenlijk? Anti-uitglijders? In de ijsregen bereik ik, schuifelend als een oud vrouwtje, de grijze bak. Op de bakken ligt een dikke laag ijs. Goed voorbereid, heb ik er stokjes tussen gedaan zodat de deksels niet vastvriezen. Tijdens mijn koffiemomentje kijk ik op de weerapp. Ze voorspellen de hele dag regen en aanstaande zondag wordt het misschien wel 15 graden. Ik schiet in de lach. In een week tijd van –15˚ naar +15˚, dat is dertig graden verschil! Van strenge vorst naar lenteweer. Ik kijk naar buiten en zie dat er geen traag water meer over de ramen kabbelt, met 2˚ boven nul stroomt de regen inmiddels over de ruiten.