Nieuws

Kort overdwars in lockdown nr. 5

Mutatie

Als wij aan de wandel zijn, lopen we wat te kletsen en soms is het ook tijden stil, gevangen in onze eigen gedachten of luisterend naar de geluiden van de natuur. Een enkele keer hebben we zo’n broodnodig gesprek, een van ons komt met een serieuze vraag, bijvoorbeeld over hoe nou echt met de ander gaat. We hebben in deze vervreemdende tijd allebei zo onze dipjes. Als ik in het weekend op de NOS-app lees over de nieuwste ontwikkeling, de mutatie van het virus, kost het me moeite om in slaap te komen. Als die mutatie zo veel besmettelijker is, moet ik dan toch de boodschappen laten bezorgen? Met latex handschoenen aan naar de supermarkt? Ik lig tot half drie in de morgen te malen. ’Kan jij het nog een beetje aan? vraag ik Erno de volgende dag, tijdens onze dagelijkse wandeling. ‘Tja, het moet wel hè, het kan nog wel even duren.’ krijg ik als antwoord. Ik kan niet anders dan het beamen: ‘We mogen blij zijn als er van de zomer weer wat meer mag. Dat klinkt misschien somber, maar volgens mij is het de rauwe realiteit. We zijn hier allemaal nog lang niet van af.’ Want werken de inentingen met zo’n mutatie nog wel voldoende? Net als bij de jaarlijkse griepprik, moeten de entstoffen tegen corona aangepast worden bij veranderingen. Hoelang gaat dat dan weer duren? We snakken allemaal naar zekerheid, een eindpunt om naar uit te kijken, het moment dat we onze dierbaren weer kunnen knuffelen, maar daar trekt dat rottige virus zich niets van aan. Het moet, wij allemaal moeten het gewoon nog een tijdje volhouden. Houd moed!

 21-12-2020
 Els Windau, Henk

pagina terug