Persco en Irma

Ik heb de laatste persconferentie gemist, niet per ongelijk maar expres. Ten eerste is alles zo lek als een mandje en weten we de nieuwe maatregelen al voor dat ze officieel zijn. Ten tweede vind ik wat ze vertellen te langdradig, te lang duren hoe je het maar wilt noemen. En drie, de volgende dag staan alle maatregelen netjes op een rijtje met datums erbij in de krant. Rutte vertelt alles twee of drie keer. Nou weet ik ook wel dat kinderen het beste leren en kunnen onthouden door herhaling, maar hij heeft het tegen volwassenen. Bij de persvragen zapte ik al weg na de eerste persconferentie in maart. Dat leken wel de vragen van kinderen die zeuren om een ijsje, ‘ja maar, in Denemarken mogen ze wel al naar school, waarom krijgen wij geen beloning?’ Of zou Rutte de pers als zeurende kinderen zien, en herhaalt hij daarom alles? De enige reden om nog naar de persconferenties te kijken is Irma, ik ben een grote fan van de doventolk. Die mimiek, die gebaren, fascinerend en intrigerend. Ik zou willen dat ik haar taal kon verstaan, dat ik al haar gebaren begreep. Dat ik met het geluid uit, in stilte de persconferentie kon volgen met alleen Irma in beeld.