Nieuws

Kort overdwars EXTRA 27, over het corona virus door Els Windau

Afscheid in tijden van corona

Natuurlijk had ik er al over in het nieuws gelezen. Nu ik het zelf heb bijgewoond, begrijp ik pas echt hoe anders en vervreemdend een crematie in deze tijd is. Het is niet meer zo dat de ene crematie vlekkeloos overgaat in de volgende. Bij het uitvaartcentrum kom je geen mensen tegen van de vorige of volgende crematie, er zit ruime tijd tussen. Niet meer dan dertig mensen blijkt te betekenen inclusief de mensen van de begrafenisonderneming. Nabestaanden staan voor vreemde keuzes, wie mag wel en wie niet. Kies je voor familie die je bijna nooit ziet of goede vrienden waar de overledene meer mee had. Als je een grote familie hebt is dat verschrikkelijk moeilijk. Een voor een worden we naar binnen geleid, ik zie overal dozen zakdoekjes met daarnaast flessen ontsmettingsmiddel staan. We verzamelen ons met gepaste afstand in de wachtruimte. Daar wordt het lastig, de tante die we al zo lang niet gezien hebben, zelfs geen hand om haar te condoleren. Haar dochters met de kinderen, we zwaaien naar elkaar en praten op afstand. Tijdens de mooie en ontroerende rouwbijeenkomst zitten we ver van elkaar vandaan. Het lijkt bijna alleen maar om distantie te gaan op een moment dat mensen juist heel dicht bij elkaar willen zijn. Samen napraten met koffie en cake, kan ook al niet. Er staat ‘koffie to go’ klaar. Zelfs dat creëert afstand, ‘to go,’ komt op mij over als, hup wegwezen, afstand nemen.

 24-04-2020
 Els Windau, Henk

pagina terug