Dilemma’s in tijden van corona

De jongere broer van mijn schoonvader is ernstig ziek. Hij ligt met een dubbele longontsteking, aan de beademing in een ziekenhuis in het westen van het land. Hij wordt in coma gehouden. Ze zeggen dat het geen corona is, maar het lijkt er verdomd veel op. Mijn schoonmoeder belt ons en vraagt of we erover na willen denken om papa naar zijn broer te brengen om op bezoek te gaan en misschien zelfs wel om afscheid te nemen. Tja, wat doe je dan. We hebben bewust geen fysiek contact met Erno’s ouders omdat ze qua leeftijd en gezondheid tot de risicogroep behoren. Op bezoek gaan in een ziekenhuis met een man van 91 met COPD lijkt me niet zo’n goed idee. Als dat überhaupt mogelijk is, in deze viruscrisis. Maar het is wel zijn jongere broertje, ik snap heel goed dat hij hem wil zien. Ik heb er in de laatste weken wel over nagedacht, hoe moet dat in vredesnaam als een van ons tweeën, mijn zus of andere dichtbij-familie door corona in het ziekenhuis beland. Erno zegt heel nuchter: ‘Dan hebben we ons te houden aan de richtlijnen van het ziekenhuis.’ Weet ik, maar mijn gevoel zegt iets heel anders. Als het gebeurt, dan wil ik juist heel dicht bij ze zijn.