Demonstreren

Toen ik ongeveer zo oud was als Greta Thunberg nu, ging ik voor het eerst demonstreren. Een demonstratie tegen de oorlog in Vietnam en de Amerikaanse rol daarin. Op uitnodiging van de ouders van mijn vriendje ging ik mee. Mijn eigen ouders gingen niet, maar vonden het prima. Mijn vader was een antimilitarist en een dienstweigeraar en was het volmondig met me eens. De tocht in Den Haag ging naar de Amerikaanse ambassade. Ik kan me nog goed herinneren dat ik het adembenemend en ook spannend vond, zo veel mensen, persfotografen en heel veel politie. Onder de indruk van de geweldloosheid van Mahatma Ghandi, vond ik dat een demonstratie zonder gedoe moest verlopen. Helaas. Een groep jongeren, die de Rode jeugd werd genoemd, begon met relschoppen en de politie te paard greep in met wapenstokken. Toevallig liepen wij in de buurt van dat groepje en we werden gelijk met hen uiteengedreven. Plotseling alleen, vijftien of zestien jaar oud en heel erg bang, rende ik weg en werd bijna onder de voet gelopen door een politiepaard, de wapenstok kon ik nog net ontwijken. Ik vluchtte een gebouw binnen. Dat bleek een kerk te zijn en ik dacht daar veilig te zijn. De dominee of pastoor, dat weet ik niet meer, zette me direct weer uit de kerk, hij zei: ‘Ik wil niets met jullie tuig te maken hebben.’ Het heeft me er niet van weerhouden om in de jaren daarna met meer demonstraties mee te lopen. Kerken? Die mijd ik.