Klus kant en klaar

Toen de troep het ergst was, stuurde ik een foto van de afgebroken keuken via whatsapp naar een paar vriendinnen. De oeh’s, de ah’s en de ‘oh, my god, what a mess’ waren niet van de lucht. Eten jullie deze maand elke avond bij Hingstman? Hoe kan je in hemelsnaam zo leven? Hoe lang duurt het nog voor de nieuwe keuken er is? Deze vragen kreeg ik en dit zijn de antwoorden: Het is heerlijk eten bij Henk Hingstman, maar we hebben zoveel mogelijk zelf gekookt. Na elke klusdag werd het fornuis en de aanrecht (o.a. met ducttape) weer aangesloten op het gas, water en de afvoer. Eerlijk toegegeven, ik kon nauwelijks zo leven, alle potten en pannen en het servies in de kamer, in dozen of buiten. Opruimen, daar was geen beginnen meer aan. We hadden gehoopt op beter weer zodat we veel koude salades konden eten of buiten koken. We hebben een kleine twee maanden in deze troep geleefd. De laatste dagen stond de schuur, de woonkamer en de keuken vol met alle apparatuur en keukenkasten die ze van tevoren brachten. Plus nog een herrie-apparaat, een luchtontvochtiger, want door de hoge luchtvochtigheid van alle regen wilde het stucwerk maar niet drogen. Leerzaam was het ook. Hoe verwend we zijn met warm water dat gewoon uit de kraan komt. De weken dat er alleen koud water was, ben ik dat extra gaan waarderen en me bewust geworden hoeveel warmwater ik gebruik. De waterkoker kookte overuren. Als je dit leest, zit ik me op een krukje te vergapen aan de mooie laadjes en kastjes of zet ik alle potten en pannen op een nieuwe plek.