Nieuws

Kort overdwars 61, een cursiefje door Els Windau

Categorie hutkoffer

‘Hoeveel handtassen heb jij?’ vroeg mijn zusje laatst. ‘Elk jaar eentje,’ antwoorde ik, tactisch het werkelijke aantal omzeilend. Een niet volledige opsomming: Een rode met te veel vakjes en ritsjes, twee blauwe waarvan eentje tuttig en de andere sportief, een grote paarse zak van suède en een ieniemienie wandelpaarse, een rugzakje (Erno heeft er twee!), een gewone zwarte, een chocoladebruine, een zelfgemaakte zwart-witte, een schoudertas met honderd kleurtjes, een roze krijgertje waar ik me echt niet mee kan vertonen. Ik ben er vast een vergeten, maar ik ga niet kijken. Ik kies ze uit op portemonneemaat en mijn telefoon moet erin kunnen. Maar ja, dan is er nog een zonnebril die er zomers echt in moet, soms een agenda en zeker een pen en een schrijfboekje voor plotselinge sublieme invallen. Gevolg, de ene keer koop ik - heel optimistisch - een kleine tas en de keer daarop weer een grote, zodat ik alles kan meeslepen dat ik denk nodig te hebben. In de categorie werktassen heb ik er vier: een chique paarse laptoptas, een felgekleurde bloemerige plastic schooltas van het merk Kitch Kitchen en nog een supergroot en loodzware soort lerarentas en een nette maar kapotte A4 kantoortas, beide van leer en in hergebruik als opbergplaats voor oude boeken. Schoenen heb ik ook heel veel, die ga ik allemaal eerst opdragen voor dat ik nieuwe koop heb ik mij voorgenomen. Moet ik ook maar met mijn tassen doen.

 22-02-2019
 Els Windau, Henk

pagina terug