Winter

Het is de weergoden gelukt, het is winter! Net op tijd om Blue Monday - je weet wel, die dag dat iedereen depressief moet zijn - een prachtige zonnige vorstdag te laten zijn. De een denkt direct aan schaatsen op de ijsbaan in het dorp, de ander meteen aan de Elfstedentocht en een enkele dwaas stapt zonder na te denken op ijs van een paar millimeter dik. Als ik begin aan deze column, is de ijsclub drukdoende met de baan, ’s avonds laagjes water opspuiten voor een perfecte ijsvloer. Of het gaat lukken is dan nog de vraag. De een zegt woensdag, een ander die voorzichtiger is zegt donderdag. Buiten ging het zachtjes gaan sneeuwen. Schaatsen werd onzeker, met een laag sneeuw zet het ijs niet genoeg aan. Dit vindt de ijsclub niet leuk, maar ik hoopte toch dat er een flink pak sneeuw zou vallen. Prachtig, alles wit, kinderen op sleetjes. Maar ja, voor de ijsvloer is het niet best. Een beetje hyper word ik altijd van echt winterweer. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat mensen niet van winter houden, donker bewolkt en regen bij temperaturen van vijf graden boven nul, dát vind ik pas vreselijk weer. Zon en vorst, is wandelweer. Stappen op harde grond, vliesjes ijs op bevroren plassen laten kraken, geen gedoe met modder. Genieten van berijpte struiken, ijskristallen van dichtbij bewonderen. Bij thuiskomst een mok erwtensoep of warme chocolademelk. Op de ijsbaan wordt nog steeds hard gewerkt, sneeuwschuiven, wakken afzetten en misschien nog een laagje water. Hopen dat we deze vrijdag kunnen schaatsen.