Smaak, smeersels en zweetlucht

Op de terugweg uit Assen zag ik een reclamebord die me bijna van de fiets liet vallen van het lachen. Een nieuwe geur deodorant van het merk Rexona: blauwe klaproos en appel. Appels moet je in bijten en niet in je oksels proppen! Taal in reclame is vaak lachwekkend. Leer en cookies van Axe, nog zo’n luchtje, dat wil je toch niet op je lijf spuiten. Als een van ons twee niet meer zo okselfris is, attenderen wij elkaar daarop met: ‘Je ruikt een beetje naar leer en cookies, doe er wat aan!’ Theedrinken wordt ook steeds gekker. Dat noemen we anno 2018 ‘theebeleving’ en dan moeten we smaakjes drinken zoals chocolade-mint en gekarameliseerde peer. Of we moeten in balans komen met Balance tea, drinken herfstthee en droomthee. Geloof het of niet, er bestaat zelfs Juffenthee. Smeersels voor onze huid, daar plakken ze de meest idiote woorden op. Om erbij te horen gebruiken we vandaag de dag geen simpel lotionnetje meer, maar Micellair water, klinkt véél interessanter. Er moet minstens het woord skinscience op het flesje staan. De ingrediënten hebben de ingewikkeldste en onuitsprekelijke namen, klinken veelbelovend en doen niets. Wil je in plaats van chemie, een meer natuurlijke (geloof je het zelf?) crème dan moet er toch echt wel framboos en witte thee in zitten. Iets heel anders. Heb je ze al in het schap zien hangen? Pleisters met op de doosjes de tekst: don’t worry, be happy. Leg dat je bloedende en huilende kind maar eens uit.