Het cursiefje komt aan zijn naam door de cursieve letter die gebruikt werd voor korte stukjes in de krant. Voor de DvhN lezers, zoals de verhaaltjes van Herman Sandman in zijn dagelijkse Ogenblik en dan met rechte letter. Uit het cursiefje ontwikkelde zich in de jaren zeventig-tachtig de column. Het cursiefje is veel eenvoudiger. Een soort korte column waarin de schrijver een herinnering ophaalt, een gesprek weergeeft of een kleine gebeurtenis beschrijft. Vanaf nu zal ik hoofdzakelijk cursiefjes gaan schrijven en deze afwisselen met af en toe een column of een gedicht. Elke week op vrijdag wordt er een nieuwe gepubliceerd. Na honderd en nog wat columns met tussen de vier en vijfhonderd woorden, wil ik ook kortere stukjes gaan schrijven, verhaaltjes van rond de tweehonderd woorden. Leren om met minder woorden meer, net zoveel of precies daar waar het om gaat vertellen. Er is een afgeleid werkwoord, cursiveren, dat betekend met cursieve letters schrijven, onderstrepen. Het betekent ook: ergens de aandacht op vestigen. Dat laatste lijkt me toepasselijk voor de teksten die ik wil schrijven.

Vanaf volgende week met als werktitel Kort overdwars, nr 1 over komkommertijdnieuws.