De oude school

Vannacht droomde ik van de oude school. Sinds enige tijd staat het gebouw te koop. Ik dacht er aan vlak voordat ik in slaap viel. Een rijke inwoner van Zeijen, in mijn droom speelde president Obama deze rol, had het pand gekocht. Ik mocht verzinnen wat er allemaal in het gebouw kwam. Het werd een tweede MFC, het Mega Fabuleuze Cadeau voor het dorp.
  Samen met de rijkaard stap ik naar binnen. De lerarenkamer wordt de kantine, ik weet het meteen. 'Oh ja, en de portier kan hier ook zitten', verzin ik terplekke. Daarna lopen we door de gangen. Ik wil eerst de lokalen aan de voorkant zien, de lichtste, die uitkijken op het kleine brinkje. In het eerste lokaal zie ik voor me hoe het schilder- en tekenclubje de prachtigste kunstwerken maakt. De tweede klas wordt een naaiatelier en in de laatste ruimte aan de voorkant kan de beeldhouwgroep zich uitleven. Docenten genoeg in het dorp: een bekende illustratrice, een zeer ervaren quiltster en sinds kort woont er ook een beeldhouwer.
  De lokalen aan de achterkant krijgen een rustiger bestemming. Hier kan het schrijverscafé zich installeren en dan is er nog een vertrek voor de yoga. Ik ga een schrijfcursus geven. Bibi de Lange komt mijn droom binnenwandelen en samen richten we de yogaruimte in. Oosterse gordijnen, honderden kaarsen en boeddhabeelden. In mijn droom is er nog een lokaal, ik kijk er rond en denk, wat moet hier dan komen? Natuurlijk weet ik een bestemming. Lezingen, het wordt een soort collegezaal en daar komen wekelijks sprekers.
  Als ik wakker wordt voel ik een glimlach op mijn gezicht. Ik geniet nog na van mijn droom. Half slapend fantaseer ik verder, een dorpsbibliotheek zou ook prachtig zijn en een uitvindersclup voor de schooljeugd, krijgt meteen een plekje. Ideeën genoeg. Overdag als ik de hond uitlaat bedenk ik nog een moestuin.
Ik dagdroom de hele dag verder en droom dat de oude school behouden blijft voor het dorp.