Nu was het dan eindelijk zover dat we naar Volendam gingen. Al heel lang geleden was het idee geboren en de plannen gemaakt. Veel over gesproken, voorpret over gehad en alles in kannen en kruiken gemaakt dankzij onze opperstoot. De club bestaat uit 10 vrouwen, meest Zeijer Stoten en slechts twee vreemde eenden in de bijt. Laat het feest maar beginnen.

Zaterdagmorgen om half tien verzamelen bij ons stamcafé, koffer mee, dikke portemonnee, goed humeur en mooi weer. We verzamelen op het terras en al snel is de club compleet en iedereen heeft er zin aan. We beginnen de dag met koffie en een beste moorkop, nou daar had de plaatselijke bakker wel even z'n best op gedaan, goed gevuld en heerlijk wat extra slagroom voor in de koffie. Over het algemeen ging de hele moorkop wel naar binnen maar zo hier en zo daar waren er toch wel wat dames die dit een pittig ontbijtje vonden. Éen van de dames werd nog zeer teleurgesteld. Wij hadden het natuurlijk over Jan Smit, Nick en Simon, de 3 J's, Jan en Annie gehad, telkens weer en nu had ze toch echt verwacht dat we naar een concert gingen. Nou die hebben we dus even snel uit de droom gehaald, geen Jan, Nick en Simon, geen 3 J's maar in Volendam weet je maar nooit wat je nog tegen het lijf loopt. Als de pot gevuld is met de nodige euro's kan het weekend beginnen. We gaan eerst nog even langs wat huisadressen omdat nu al bekend wordt wie er wat is vergeten, pantykousjes, en wat er eigenlijk nog meer mee moet in de auto zoals snoetepoetsers en kotsbakjes voor als de moorkop dwars komt te liggen. En dan mag het gebeuren en gaan we op pad.

Onze opperstoot heeft bedacht dat we de toeristische route gaan nemen en natuurlijk zijn we het daar mee eens. We komen dan ook door dorpjes waar we nog nooit zijn geweest en zelfs soms nog nooit van hebben gehoord. Onze eerste hoognodige stop, roken, plassen en drinken, is in Blokzijl waar we heerlijk op het terras bij de sluis onze eerste borrel hebben gedronken.

Boten bekeken waarvan we toch het idee hadden dat ze van de huur waren, een jongen geplaagd die het terras schoon moest maken en daar van schrik mee ophield toen een van de dames vond dat het wat sputterde. En natuurlijk de dorpsnieuwtjes besproken die er om de één of andere reden altijd weer blijken te zijn. Na nog een rondje gaan we toch maar weer verder want ons einddoel is nog lang niet in zicht. Nadat we op de brug het verkeer even stil hebben gelegd voor een groepsfoto, gemaakt door de plaatselijke postbode, gaan we weer op weg en wel naar de volgende stop die wordt gemaakt in Enkhuizen. Hier eten we wat want de moorkop is alweer weg en de maag moet weer gevuld worden. We zitten op het terras van de Woeste Hoogte wat weer de nodige hilariteit met zich meebrengt.

Oude koeien van eerdere uitjes worden uit de sloot gehaald en doorgesproken, dat we naar Waterhuizen zouden gaan in plaats van naar de Waterlelie, dat we in Elahuizen een huisje hadden in de middel of nowhere, dat we in Bozem de feesttent wel even op de kop zouden zetten en toen we eens boodschappen gingen doen er één was die telkens alles wat we lekker vonden weer terug in de schappen zette, om niet te vergeten het borrelen in de auto en plassen op het politiebureau en vreemde kapstokken in Friesland. Wat hebben we al veel meegemaakt met de Zeijer Stoten, al veel plaatsen onveilig gemaakt en veel gelachen en plezier gemaakt.

Maar goed we willen naar Volendam en we zijn al aardig op weg. We gaan weer verder en komen uiteindelijk dan toch nog in Volendam aan. Ons hotel ligt op de dijk en we kunnen achter het hotel parkeren. Klinkt simpel maar valt in de praktijk nog erg tegen. Bent u wel eens rond vier uur over de dijk in Volendam gereden, nou ik geef het je te doen. Eerst waren we al dwars over de markt van Volendam gekomen en blijkbaar hadden ze net een bus Japanners los gelaten want er was geen doorkomen aan. We werden nagekeken en uitgelachen en onze chauffeurs hebben maar zachtjes door gedrukt anders hadden we er nu nog gestaan. Toen de dijk nog over met al die toeristen en uiteindelijk dan toch gekomen op de parkeerplaats van het hotel waar voor onze auto’s nog snel een plaatsje vrij werd gemaakt.

Intussen was het al half vijf en ik stuurde Ling even een sms dat we aangekomen waren. Waarop ik de reactie kreeg dat hij had verwacht dat de Q7 toch wel 80 kon? Ha ha.

Op naar het hotel waar we twee aan twee de sleutel kregen en onze kamers opzochten. Mijn maat en ik hebben die nacht nog vele dingen doorgesproken waaronder onder andere de gedachte dat als ze drie jaar geleden tegen ons hadden gezegd dat wij nog samen eens een bed zouden delen wij diegene dan voor gek hadden verklaard, maar dat even terzijde.

We gaan Volendam in, wat een mensen op de been echt alle terrassen zitten vol en met een beetje mazzel vinden we een plekje waar we met z’n negenen kunnen zitten, het wachten is nu op nummer 10 die vandaag eerst nog een cursus had, plannen is een kunst, maar zo rond zevenen worden we gebeld dat ze in de buurt is. We spreken af dat we haar even tegemoet zullen lopen en als we het hotel voorbij zijn zien we haar rijden, tussen alle toeristen, we bellen af en spreken af bij haar in de auto te stappen en verder de weg te wijzen. Nou ook dat klinkt makkelijker dan dat het was. Als we bij de auto komen willen de deuren niet open, mensen staan al te kijken en te lachen, eerst moet de auto uit, geen deuren open, dan de auto weer aan, en ja hoor de deuren willen open en we kunnen meevaren, een meneer vraagt nog hoe lang ze haar rijbewijs al heeft, en met rode hoofden kunnen we de weg volbrengen en komt ook nummer 10 veilig aan op de parkeerplaats. We eten die avond in het hotel omdat verder alles al vol was en na een korte kamerpauze gaan we rond elf uur de dijk op op zoek naar een kroeg waar we nog in kunnen en waar het gezellig is. Na even zoeken komen we in een kroeg waar ze veel Nederlandstalige muziek draaien en waar we met z’n allen terecht komen aan een statafel met bediening. Als er op den duur genoeg bier in de dames zit komen we langzaam op gang, we zingen, en lopen polonaise rond onze tafel en de stemming zit er goed in. Al gelang de avond vordert wordt de stemming steeds beter en ook onze buurtafel krijgt de smaak te pakken. Ook de juffer achter de bar krijgt in de gaten dat wij wel een feestje willen bouwen en ze doet goed haar best, ook al is het natuurlijk geen DJ OTTO of Henkie Hingstman, zoals een collega stoot correct opmerkt. In Volendam zijn strenge regels voor de horeca, om twaalf uur ging het terras dicht en om half twee ging het grote licht aan en de deur open en was het tijd om de kroeg te verlaten.

Natuurlijk de hele avond nog geen bekend Volendammer gezien en we hadden de moed al opgegeven als mijn maat opeens heel hard begint te roepen. KEES, KEES, DAAR IS KEES TOL, HIJ IS  HET ECHT KEES, KEES ! Sommige dames vragen zich verbaasd af wie nou Kees Tol is maar ik weet wel wie het is en het is hem echt. Het wordt Kees wat te heet onder de voeten, want mijn maat blijft maar zijn naam gillen en even later is hij in geen velden of wegen meer te bekennen en trouwens Kees valt niet op dames. Hebben we toch een bekende Volendammer gezien, nou ja voor sommigen dan. We gaan naar het hotel en we zoeken ons bed op. We spreken af de volgende morgen om tien uur te ontbijten en verdere afspraken te maken voor de rest van de dag. Weltrusten en slaap lekker.

Zondag.

Goedemorgen, negen uur opstaan, onder het gemalen water, ontbijten en de dijk op. We beginnen deze dag met in de rij staan om in klederdracht op de foto te komen. Het duurt even maar ons wachten wordt beloond met een mooie foto die we aan het eind van het weekeind aanbieden aan Henkie Hingstman en we hopen dat hij een mooi plaatsje krijgt in ons stamcafé. We vinden een terrasje waar we mooi met z’n tienen de dag kunnen beginnen en we spreken af om in groepjes de dijk op te gaan om onze plek op het terras niet kwijt te raken. Ik ga een rondje maken met onze opperstoot en we beginnen met het kijken naar twee Zeijer Stoten die hun voeten laten beknabbelen door een horde vissen, deze vissen schijnen alle dode huidcellen weg te eten en ze waren duidelijk nog niet gevoerd de afgelopen week. Daarna zijn we de winkeltjes langs geweest en heb ik als een echte toerist souvenirs meegenomen voor de hele familie en wat er verder nog bij hoort. Natuurlijk halen we nog even een pondje paling en gaan dan terug naar onze collega’s om wat te eten en anderen de gelegenheid te geven nog even de dijk op te gaan.

We moeten het dorp ook nog in want er is nog een brief voor Nick en Simon die nog even in de brievenbus moet, we hebben vanmorgen de ober al gevraagd waar Simon woont en die heeft dat uitgelegd en hoe mooi wil je het hebben Jan Smit woont er vlak bij, dus twee vliegen in één klap. Na een kleine wandeling komen we na enig navragen bij het huis van Simon aan en de brief wordt gepost, daarna lopen we nog even langs het huis van Jan, maar ook hier net als bij Simon, alles potdicht, niets te horen en al helemaal niets te zien. We lopen terug naar de dijk en intussen is het vier uur geworden en is het tijd om ter vertrekken. Eerst moet er nog een foto gemaakt worden van onze Zeijer Stoten sticker op de voorkant van het hotel waar op staat welke beroemdheden er allemaal in het hotel hebben gelogeerd. We vragen toestemming en het mag, het publiek wordt even tijdelijk van de stoel gezet om de sticker op te hangen en de foto te maken. Nu gaan we echt weg en we spreken af om op eigen gelegenheid terug te gaan en om in Assen nog even te wokken. Onderweg hebben we nog een korte stop om te roken, te plassen en te drinken en dan zijn we rond zevenen bij de wok in Assen. Ook hier was het nog even gezellig en lekker en hebben we het weekeind afgesloten en gaat een deel van de Stoten al naar huis. Wij gaan nog even naar ons stamcafé voor een afzakkertje en dan gaat iedereen voldaan en met een goed gevoel over een fijn weekend weer naar huis.

Al met al hebben we een mooi weekend gehad, mooi weer en goed gezelschap. Uiteindelijk was de pot leeg en de portemonnee ook, maar wij zijn weer een fijne ervaring rijker en maken alweer plannen voor een volgend uitstapje. Maar eerst gaan we flink oefenen voor de wedstrijd tussen kerst en oud en nieuw wat ook altijd heel gezellig is en waar we ons alweer op verheugen. Dus heren maak de borst maar nat want het wordt weer spannend wie er met de bokaal vandoor gaat, wij gaan in elk geval ons best weer doen. En dames, wij zijn er iedere donderdagavond vanaf acht uur, natuurlijk bij Café Hingstman. Kom gerust eens langs.

Namens de Zeijer Stoten,
Okkers.