Hoofdprijs

In de Verenigde staten is vorige week de grootste hoofdprijs in de geschiedenis van de loterij gevallen. In de Powerball loterij. Een bedrag van maar liefst 2,04 miljard dollar (dat is bijna 2 miljard euro). Om het nog duidelijker te maken: één miljard is duizend miljoen. Deze winnaar heeft dus zeg maar pak hem beet 2000 keer een miljoen Euro gewonnen! Ik kan me al niets bij één miljoen voorstellen, laat staan 2000 miljoen. Vindt ik dat normaal zo’n enorme geldprijs? Nee, ik vind het ronduit belachelijk. Wat moet je met zo’n bedrag? Ik vind een miljoen al een veel te hoge geldprijs. Het moet wel leuk blijven. Leuk lijkt het mij als er meerdere mensen een kleinere prijs krijgen, dan dat één figuur zo’n idioot hoge prijs wint. Als ik in gesprekken deze mening verkondig, is er steevast iemand die zegt dat het de kift is, dat ik jaloers ben op de winnaars van die paar miljoentjes. Nee, ik ben niet jaloers en ja, ik heb een lot in de postcodeloterij en koop wel eens een staatslot. Ik hoef geen miljoen, een prijs van een paar duizend euro zou leuk zijn, maar als ik een keertje 25 euro win, ben ik ook enthousiast. Natuurlijk, ik fantaseer ook wel eens, als een soort ‘guilty pleasure’, wat je met een berg geld kan doen. Dan fantaseer ik niet eens over een nieuwe auto, maar over een tweede auto, een kleine zuinige occasion. Meestal fantaseer ik dan dat Erno eerder kan stoppen met of minder kan gaan werken. Die prijs van twee miljard euro, dat moet je niet willen winnen en stel dat het je overkomt dan zou je minsten de helft aan goede doelen moeten schenken en dan heb je nog 1000 miljoen over! Belachelijk toch!