Schrijven en schilderen

Het schrijven staat op een laag pitje en met schilderen ga ik er vol in. Dat het schrijven op een laag pitje staat, komt doordat ik niet meer naar de schrijversvakschool ga. Tijdens al het coronagedoe waren er online lessen en dat lukte me niet goed. De verkeersellende op het Julianaplein bij Groningen hield me in coronavrije periodes tegen en mijn steeds groter wordende hekel aan s‘ avonds in donker rijden en tot laat iets actiefs doen speelde daarna een rol. Ik slaap slecht als ik laat in de avond thuis kom en intensief bezig ben geweest. Ik heb een goeie basis gelegd door de lessen en ik kan het schrijven op ieder moment weer oppakken. De routine hou ik er in met de columns voor de website en een enkel gedicht. Maar goed, schilderen, altijd gedaan met vlagen, vroeger les gehad en in de zomer weer opgepakt met een online cursus in ‘spannende’ technieken. Ik krijg een opdracht met instructiefilm en twee weken later wordt het werk (een ingestuurde foto van) besproken in een filmpje. Ik geniet van het schilderen en krijg leuke reacties op mijn werk. Mijn werkkamer is nu een atelier, mijn mooie gele vloer zit vol verfspetters en overal staat, ligt schildermateriaal. Tubes verf, penselen, lege jampotjes, vellen papier én al het spannende materiaal dat ik moet gebruiken in de opdrachten zoals een bakje zand, bladeren, takken, piepschuimbolletjes, stukjes stof, touw, schelpen, een plantenspuit enz. enz. Ik zie een enorme hoeveelheid spullen waar ik me nog net tussen kan bewegen, mijn zus zegt dan: ‘Een kunstenaar ziet geen troep, maar een berg inspiratie.’ Laten we het daar maar op houden.