De Scheetboleet

Bruine dikke steel en met een witte verkreukelde bovenkant. Ze lijken op stinkzwammen en zijn te vinden langs wandelpaden tussen het gras of onder een boom, in smalle zijpaadjes van een druk fietspad en rondom parkeerplaatsen. Er zijn honden die het heerlijk vinden om er aan te snuffelen, maar daar worden de meeste baasjes kotsmisselijk van. Als ze vers zijn en je de wind tegen hebt, komt de geur je tegemoet. Een enkele keer verras je de veroorzaker van de scheetboleet, broek omlaag, bolle roze billen en het schaamrood op de kaken. Ik heb het over mensen die poepen in de natuur en hun hopen met grote proppen wit papier achterlaten. Als je een hond uitlaat moet je een poepzakje bij je hebben, maar dat is blijkbaar niet nodig voor het menselijk ras. Tijdens de zomervakantie is het ‘t ergst, met de Drentse fietsvierdaagse als hoogtepunt. (Of dieptepunt, het is maar hoe je er tegenaan kijkt.) Ik snap dat mensen die hoognodig moeten, niet met samengeknepen billen prettig kunnen wandelen of fietsen, maar ruim het dan op! Neem niet alleen voor je hond, maar ook voor jezelf een poepzakje mee! Als we op bekend terrein wandelen, zoals vorige week in de buurt van het huis van zus in Bennekom, weten we precies de plekken waar de scheetboleten groeien en dan zeggen we tegen elkaar, ’We nemen niet het poeppaadje, we lopen wel om.’ Ook in Zeijen, bijvoorbeeld op het smalle paadje dat vanaf de bocht in de Zuiderstraat naar de Wiek loopt, liggen hopen met witte proppen papier. Bah, vies.