Zevenenzestig

Vorige week zaterdag vierde ik mijn zevenenzestigste verjaardag. Voor mij is het een enigszins beladen leeftijd omdat mijn moeder op zevenenzestig jarige leeftijd is overleden. Ze is daarmee nog de oudste van haar twee broers en zus geworden. Ik heb wel eens gedacht dat ik niet ouder zou worden dan mijn moeder omdat ik op haar lijk en hetzelfde postuur heb. Daarentegen had mijn moeder ouderdomsdiabetes en ernstige hartklachten en ik ben relatief gezond. Mijn moeder had een hele apotheek aan medicijnen nodig, ik slik maar 1 pilletje per dag. Mijn moeder was een oude vrouw op die leeftijd (of ze dat zelf ook vond weet ik niet)en ik voel me nog jong (of mijn kinderen en kleinkinderen dat ook vinden is de vraag). Ik vermoed dus dat ik nog wel een aantal jaren meekan, maar je weet nooit wat er in een lichaam ineens mis kan gaan, de machinerie slijt in de loop van de jaren toch ook een beetje. Er zijn mensen die supergezond leven, sporten en die plots een hartaanval krijgen en er zijn mensen zoals ik, die iets te zwaar zijn, te veel zitten en die er tot nu toe tussendoor mazzelen. Ik ken iemand die altijd veel verse groente uit eigen moestuin at, nooit had gerookt of alcohol gedronken en die kreeg kanker, en er zijn mensen die er op losleven, alles doen wat god verboden heeft en tegen de honderd worden. Je weet gewoon niet hoe oud je wordt en dat is maar goed ook.