Niet geplaatst 1

In de hoofdmap columns heb ik nog een submap en die heet ‘niet geplaatst.’ Stukjes waar ik niet helemaal achterstond, te lange verhalen en stukjes die ik in vruchtbare schrijfweken over had. Er zijn namelijk weken dat ik er eentje instuur maar er een stuk of wat schrijf. Deze over huisdieren is tijdloos en wil ik jullie niet onthouden.

Doris, Krelis en Pellinor

Naast alle katten, honden, logeerkonijnen en vakantiecavia’s heb ik ook schildpadden gehad. Dat was in een tijd dat er nog niet zo op bedreigde soorten en onderhoudsmoeilijke huisdieren werd gelet. Ik zou er nu niet over hoeven nadenken, een schildpad is geen geschikt huisdier. De twee moerasschildpadjes kreeg ik van een collega van mijn vader. Ze zaten in een plastic bakje met een klein laagje water en een steen waar ze op konden zitten drogen. Ik noemde ze Doris en Krelis. Eentje had een schildafwijking, de randen stonden omhoog en hij leek nog het meest op een Engelse bolhoed. Af en toe haalde ik ze uit het bakje en liet ze in de woonkamer rondlopen. Ik ben altijd iemand geweest die vogels in kooitjes, vissen in een aquarium en dus ook schildpadden in een bakkie zielig vond. Ik projecteerde mijn eigen gevoel van niet opgesloten willen zitten op huisdieren. Soms deed ik hardloopwedstrijden met ze. Dan legde ik een stukjes vlees aan de andere kant van de huiskamer en liet ik ze daarnaartoe rennen. Ik kan me het doodgaan van alle honden en katten nog herinneren, hoe Dorus en Krelis aan hun eind zijn gekomen kan ik me absoluut niet meer herinneren. Hoe landschildpad Pellinor bij mij terecht is gekomen? In mijn geheugen lopen verhalen door elkaar heen. Gevonden in voormalig Joegoslavië, maar ik kan me niet voorstellen hoe hij toen is meegenomen naar Nederland. De naam kwam uit het boek: In de ban van de ring. Pellinor had een groot hok, maar hield van zijn vrijheid, hij klom eruit en wandelde door de kamer. De katten vonden hem geweldig. Ze slopen er achteraan en draaiden hem op zijn rug. Daar lag Pellinor te spartelen. Maar o wee, ze waren als de doods voor zijn scherpe bek. Toen het pesten van de katten erger werd moest Pellinor weg, het was te zielig. Hij ging naar de peuterspeelzaal, dat leek een mooie plek voor hem. Een misverstand. In een onbewaakt ogenblik heeft een van de kinderen hem op de grond laten vallen, zijn schild was gebroken en toen is hij overleden.