Gek

Maandag, tijdens de lunch, belt mijn zusje om te vertellen dat de bloemen er zo mooi bijstaan. De bloemen die wij haar stuurden toen ze vorige week een dagje in het ziekenhuis lag voor een operatie. Zus voelt zich prima, het idee dat de kanker uit haar lijf is gesneden voelt veilig. Ze is zo blij dat de operatie plaats kon vinden, dat het niet is uitgesteld, zoals bij veel mensen. ‘Zeker nu Rutte vanavond een lockdown gaat aankondigen,’ zegt zus. Ik heb nog geen nieuws gelezen en weet van niets want ik ging ervan uit dat het weer een dinsdagse ‘persco’ zou worden. We kletsen nog een beetje in de rondte en als ik heb opgehangen, rijd ik naar het postagentschap in Vries om een pakje te versturen. Verbaast aanschouw ik de drukte op de weg, het lijkt wel een ouwerwets spitsuur, zo eentje van voor de corona. Als ik langs de Welkoop kom, zie ik hordes mensen buiten in de rij staan. De parkeerplaats bij de Aldi is vol, mensen hebben auto’s in de berm geparkeerd. In Vries is het niet veel anders. Als ik Brink 10 binnenstap met mijn pakje, word ik bijna van mijn voeten gelopen. Het personeel zegt nog dat de winkel te vol is. Helpt niets. Voor mij is het duidelijk, de mensen zijn weer helemaal gek geworden. Voor de thuisblijvers, de alleenstaanden en iedereen die mijn stukjes leest zal ik tijdens de lockdown proberen weer meer columns in de week te schrijven.