Nieuws

Kort overdwars EXTRA 48, over het corona virus door Els Windau

Wachten

Ik ben slecht in wachten. Overal en op elk gebied. Ik hip van mijn ene been op de andere in een rij bij de kassa. Zeg dan hardop dat ik geen haast heb. Ik zeg dat meer tegen mezelf dan tegen diegenen die voor me staan. Ik heb ook geen haast in winkels. Als ik uren of dagen moet wachten op een telefoontje met de uitslag van een examen of ziekenhuisonderzoek, stuiter ik helemaal. Het is de onrust van de stilstand. Het gevoel van machteloosheid, dat ik er niets meer aan kan veranderen. Een gat in de tijd. Een interbellum tussen onwetendheid en weten. Achtenveertig uur wachten op de uitslag van de coronatest valt me niet mee en dat komt niet door het verplichte thuisblijven. Erno denkt dat ik het niet heb, ik denk dat ik het wel heb. In Drenthe is er op dat moment zegge en schrijven één iemand positief getest volgens het dashboard van de overheid. Hoe groot is dan de kans dat ik het ook heb? Gewoon, omdat ik zo’n type ben die hartstikke voorzichtig is, anderen aanspreekt op onverantwoord gedrag en dan toch die pech heeft. Mijn zus zegt: Als jij het hebt, dan is het echt een gluiperig virus, jij bent zo voorzichtig! Binnen achtenveertig uur komt het verlossende woord, ik ben niet besmet, ik heb geen corona. Als later die week mijn verstandskies eruit is, gaat de keelpijn én de hoofdpijn over.

  7-09-2020
 Els Windau, Henk

pagina terug