Jarig.

Morgen, 14 mei, ben ik jarig. Ik word 65 jaar. Dat was vroeger een mijlpaal. Je ging met pensioen, stopte met werken en dan ging je zitten breien achter de geraniums of vissen. De tijden zijn veranderd. Dacht ik vroeger dat 65 heel erg oud was, nu vind ik het nog piepjong. Ik ga pas over een jaar en vier maanden met pensioen. Het werk was al gestopt voor mijn zestigste door bezuinigingen in de zorg. Ik kan niet breien, ik kan niet tegen de lucht van geraniums in huis en ik vind vissen zielig. Dit keer geen uitgebreid feestje. Mijn zus komt. Door de coronamaatregelen zagen we elkaar 2 februari voor het laatst, fysiek bedoel ik. Ik kijk er naar uit en zie er ook tegenop om op anderhalve meter mijn lieve zus te ontmoeten. Ze stelde voor om elkaar te knuffelen met een vuilniszak over ons hoofd en handschoenen aan. Dan maar geen knuffel. Mijn schoonouders zijn afgelopen weekend geweest. Barbecueën voor Moederdag en alvast voor mijn verjaardag. In de tuin met twee grote tafels tussen ons in en slingers in de parasol. Morgenavond heb ik les en omdat er toch verder niemand op verjaarsvisite kan komen, laat ik dat doorgaan. Mijn medestudenten van de Schrijversvakschool hebben beloofd om deze lesavond samen met mij een gebakje te eten tijdens onze virtuele les. En zo wordt het vast toch nog een gezellige dag. Oh ja, en ik neem op mijn verjaardag een dagje schrijfvrij, vrijdag dus geen column!