Hamsteren

Zoals elke vrijdagmorgen, parkeerde ik afgelopen vrijdag even over achten mijn auto bij de supermarkt in Vries. Meestal ben ik een van de eersten, nu was het opvallend druk. Binnen in de winkel val ik van de ene verbazing in de andere. Ik zie een mevrouw met tien pakken macaroni in haar karretje en het dringt ineens tot me door, mensen zijn aan het hamsteren. Bij de volgende juffrouw hamster, vraag ik of ze echt zoveel nodig heeft. Deze mevrouw kijkt me verongelijkt aan en loopt stug door om vervolgens haar karretje aan te vullen met ik weet niet hoeveel blikken groente. De supermarktmedewerkers zijn de boter aan het bijvullen, het vak is bijna leeg. Als ik met een van hen in gesprek ga, zegt hij lachend: ‘wij vinden het niet erg als we ineens zoveel meer verkopen.’ Ik denk, meer opeten dan anders kunnen we niet, alles wat iedereen nu te veel koopt, verdwijnt te zijner tijd geheid in de vuilnisbak. Ik loop verder, bij het wc-papier pakt iemand drie pakken met de opmerking: ‘Dat lijkt me het ergste wat er is, als ik geen wc-papier meer heb.’ Ik denk, mens doe niet zo achterlijk, het is geen oorlog. Diepvriesgroente? Hetzelfde verhaal, lege vakken. Bij de kassa zegt de kassière vrolijk: ‘Het grote hamsteren is begonnen.’ Ik kan alleen maar antwoorden dat ik het allemaal verbijsterend egoïstisch en dom vind.