Zwemmen

Sinds kort ga ik samen met een dorpsgenoot zwemmen. Niet Assen, maar Norg of Zuidlaren besloten we. Op de ochtend dat we beiden kunnen, is alleen het zwembad in Norg open. Ik was er nog nooit geweest, sterker nog sinds ik in Zeijen woon (zeventien jaar) heb ik alleen maar in de zomervakanties in zee, twee keer in het buitenbad te Vries of in Landal zwembaden gezwommen, die laatste zijn vaak veel te klein of vergeven van de spelende kinderen. Baantjes trekken is dan onmogelijk. In de twee jaar dat ik in Assen woonde heb ik misschien twee of drie keer in het zwemwater van de Bonte Wever gelegen. Als ik de eerste keer in Norg in het water stap is het heerlijk op temperatuur, niet rillen of koukleumen. Na de eerste slagen bedenk ik, dat ik eigenlijk niets van mezelf begrijp. Ik heb zwemmen altijd heerlijk gevonden en het is goed voor mijn spieren en gewrichten. Waarom ben ik hier in het noorden dan niet eerder gaan zwemmen? Natuurlijk, het is een gedoe dat omkleden in zo’n klein hokje als dan ook nog je sokken op de natte tegels vallen. Maar… wat is het toch fijn om na drie kwartier doorzwemmen op een lekkere manier moe aan de koffie te zitten. Vorige week kon mijn zwemmaatje niet, ze had een van de kinderen ziek thuis. Ik had me er zo op verheugd dat ik alleen ben gaan zwemmen.