Alie aalscholver

Beetje flauw, die naam, maar het bekt wel lekker. Aalderik is mooier, maar klinkt niet. Alie, zo heet de aalscholver die al een tijdje op de Wiek bivakkeert. Hij zit op de walkant aan het water bij de zwaaikom. Zelfs mensen van buiten Zeijen noemen de vogel Alie. Sinds de foto op de website is hij een toeristische attractie. Hij (of zij?), schijt de hele boel onder en is voor de duvel niet bang. Mensen en honden die hem niet opjagen, laat hij rustig langs lopen. Alie laat zich op nauwelijks een meter afstand fotograferen, op het moment dat hij in het zonnetje zit op te drogen. Vleugels wijd, in de karakteristieke houding van aalscholvers. In mijn jeugd waren ze zeldzaam en een bedreigde soort. In de eerste helft van de 20ste eeuw werd er op de vogels gejaagd, op aandringen van o.a. beroepsvissers. Aalscholvers eten paling, snoekbaars en voorn. Vanaf 1960 daalde het aantal rigoureus door de inpoldering van het IJsselmeer. Op het dieptepunt waren er nog maar 1150 broedparen. De jacht werd verboden en vanaf 1970 groeide het aantal aalscholvers in Nederland. Tussen 1960 en 1970 was ik zo begaan met het lot van de aalscholvers, dat ik vele tekeningen maakte van hele kolonies aalscholvers in bomen, kale volgescheten bomen met vogels. Rond 1990 waren er gelukkig weer zo’n 20.000 broedparen. Het gaat ook nu nog goed met de vogelstand van de aalscholvers. Mijn tekeningen zijn helaas bij een van de vele verhuizingen verdwenen.