Groen

Ineens is de hele natuur groen, een paar warme dagen, daarna een stel malse buitjes. Het frisse groen overdondert me, ik zit nog vast in een winterslaap en sombere gedachten die bij herfst en donkere dagen horen. Hoog Sammy, kijk omhoog Els, want dan zie je blauwe lucht. Bang dat ik weer val, kijk ik nauwelijks om me heen, ik kijk naar de grond, is er een kuil of een stoepje waar ik over kan struikelen. Om rond te kijken moet mezelf dwingen om stil te staan. Na ruim tien weken ben ik weer aan het wandelen, ik moet het langzaam weer opbouwen. Eerst een half Wiekje, dan een heel Wiekje en de week daarop een Wiekje met een landgoedje. Een nieuw bruggetje en er staat weer water in het veentje na al die droogte. De zwaar gekneusde enkel heeft het nog steeds zwaar en is nog steeds ‘s avonds dik als ik hem te veel belast. Ik had een zware winter met alle lichamelijke ongemakken door die hersenschudding en kaakproblemen. Het kost me moeite om de lichtheid van het voorjaar te ervaren. Tot ik langs de heg loop en voel aan een vers blaadje in de beukenhaag, net uit de knop. Dan, ineens, word ik gegrepen door de cyclus van de natuur. Zo’n blaadje, nu nog zacht, teer en felgroen, in de zomer donkergroen en gehard door de zon en in de herfst knisperend bruin totdat ze valt en ik haar met het andere blad in de groenbak gooi. Prachtig toch!