Stief en Stopa

Er zijn zoveel samengestelde gezinnen door scheidingen dat het soms makkelijk is dat er woorden zijn om de verhoudingen binnen ingewikkelde families duidelijk te maken. Mijn kinderen hebben een stiefmoeder en een halfzus. Oké, dat is helder, maar het klinkt niet zo aardig, dus zeg ik er altijd bij, dat ze veel van hun stief houden en haar als een moeder zien en die halve zus vinden ze een hele en ook een echte zus. Ben ik toch weer aan het uitleggen. Toen het eerste kleinkind werd geboren werd aan ons gevraagd hoe we genoemd wilden worden. De Amerikaanse ouders van mijn schoondochter werden grandma en grandpa genoemd. Ex en stief wilden graag opa en oma zijn. En ik wilde per se geen omi genoemd worden, dat vind ik wel zo truttig. Oma Zeijen en oma Bincky vond ik ook niets, dus werd het oma Els en opa Erno. Erno is geen echte opa in de letterlijke zin van het woord maar een stief opa, we verzonnen daar het nieuwe woord ‘stopa’ voor. Mijn zus is stief oma van, nu nog zeven, bijna acht kleinkinderen. Toch vonden we ‘stoma’ als nieuwe woord voor een stief oma een beetje vreemd, door de ander betekenis van het woord. Er leefden bij de geboorte van de kleinkinderen ook nog twee overgrootmoeders, de een werd oma Ineke en de andere oma-oma genoemd. Oma-oma was een stief en nee, het kwam nooit in ons op om haar stoma-stoma te noemen. De kleinkinderen vinden ons maar moeilijk doen, in de loop van de jaren zijn we allemaal gewoon opa en oma geworden, ook grandma en grandpa, want die verstaan al een aardig woordje Nederlands.