Ode aan de oppas opa’s en oma’s

Zijn jullie alweer een beetje uitgerust, dames en heren oppasgrootouders? Fijn hè, dat de scholen deze week weer zijn begonnen? Al het speelgoed weer naar zolder, de box opgeruimd, kinderlakentjes in de was en alle jam- en pindakaasplakvingers weer van de deuren en ramen gepoetst. Ik zou zeggen pak een boek en lees dat in een keer uit, ga naar de kapper of pak de boot en ga een paar dagen naar Schier. Geniet, na een week genieten van de kleinkinderen, nu maar weer een week van de rust van het alleen of samen gepensioneerd zijn. Meestal ben ik helemaal uitgewoond na zo’n logeerpartijtje. De twee jongens komen bijna altijd samen en daar heb ik mijn handen vol aan, ze zoeken nog naar grenzen. Bij oma mag veel meer, maar hoeveel meer? De oudste, Evie, komt meestal alleen. Ze is nu twaalf en dan heb je er geen kind meer aan, dacht ik. Dat klopt niet helemaal, zij begint de dag met ‘oma, wat gaan we vandaag doen?’ En dan bedoeld ze, gaan we knutselen, schrijven, schilderen of beeldhouwen? Maar na een week creatief bezig zijn is mijn fantasie toch echt opgebruikt. Onze kinderen hebben het getroffen met ons als ‘zich nog jong voelende, oh, ja, hoor, breng ze maar een weekje hier, en ik doe de was voor je en stofzuig je hele huis’ ouders. En wij? De oppas oma’s en opa’s? Wees trots en gelukkig dat we dit kunnen doen!