Nieuws

Kort overdwars 43, een cursiefje door Els Windau

Door elkaar geschud.

Helemaal uitgerust, lekker ontspannen, zin in alles wat na de zomer langzamerhand begint. De eerste column na de zomervakantie, de week daarop is de schoolbibliotheek opgestart, daarna weer eens een uurtje lezen met groep twee en drie. Volgende week naar Groningen voor de studie. En toen… probeerde ik door een wand met gehard glas te lopen. Dat lukte natuurlijk niet. Iemand had te veel zijn best gedaan met het zemen van de ramen. Blinkend en glashelder en ik zag niet dat er een ruit zat, terwijl ik zou moeten weten dat die er zit. In een stripverhaal zou er bij het plaatje van deze gebeurtenis, ‘Dojing Bengggg!’ zijn geschreven en nog een tekstballoon met: Aghhhh, auwwww! Tanden door mijn lip, bril tegen mijn gezicht geplet, een blauw oog, knikkende pijnlijke knieën, direct hoofdpijn en enigszins misselijk. Stoer (en dom) als ik ben, dacht ik: niet aanstellen gewoon doorgaan. Edoch, een paar uur later voelde het niet echt fijn in mijn hoofd. Huisarts gebeld. Advies: ‘rustig aan doen en je vannacht om de twee uur wakker laten maken.’ Lichte hersenschudding? Rustig aandoen is een heel breed begrip en ik ben daar ook niet zo goed in. Om de twee uur wakker worden leek me geen goed idee, Erno moest de volgende dag vroeg op. Nu, na tweeëneenhalve week, voelt mijn hoofd nog steeds loodzwaar aan, alsof alles wat achterin hoort te zitten nu voor in mijn kop zit. Shaken en hopelijk not stirred.

 21-09-2018
 Els Windau, Henk

pagina terug