Krantenknipsels

Na het overlijden van mijn vader, ruimden mijn zus en ik het ouderlijk huis leeg. Onderdeel van die erfenis was een enorme hoeveelheid boeken met daarin allemaal krantenknipsels over de schrijver of het onderwerp. Zinnen en regels die mijn vader belangrijk vond had hij rood onderstreept of voorzien van uitroeptekens en als hij het belachelijk vond, vraagtekens. Ik ben erfelijk belast. Zodra de krant uitgelezen is, pak ik de schaar en begin te knippen. De columns voor ideeën en als voorbeeld, lyrische zinnen of koppen om te gebruiken in mijn verhalen of gedichten en net als mijn vader artikelen over kunst en literatuur. Soms knip ik een stukje uit om er (misschien) een column over te schrijven. Dat stapelt zich op, op mijn bureau. Ik gooi ze weg als ik ze uitgezocht heb. Dit zijn er een paar: *Een verhaaltje over een driehonderd jaar oud porseleinen kommetje, waarde 25 miljoen Euro. Uitgeknipt, omdat ik het een exorbitant bedrag vindt, voor een soepkom. *Een lijstje met wel veertien woonvormen voor ouderen, met de hilarische woorden: harmonica wonen, gestippeld wonen en kangoeroewoning. *Recensie over een boek: Twaalf lessen in geluk. Ik wilde schrijven dat het belachelijk is dat we constant gelukkig moeten zijn. Mag ik af en toe alstublieft een beetje ongelukkig zijn! In het interview staat geschreven dat optimisten geliefder zijn, met andere woorden als je een pessimist bent houden ze niet van je. *De spelregels van het neut’n schait’n, dat gooi ik niet weg, die moet ik nog opsturen naar Den Haag.