Virginia

Er zijn van die periodes dat het niet loopt, alles lijkt extra energie te kosten. Me vel zit me niet lekker en ik loop maar een beetje om me heen te klooien in plaats van gestructureerd aan het werk gaan. Het schrijven schiet niet op, weinig inspiratie. Ik ben ongeduldig, ongedurig en kan me moeilijk concentreren. In plaats van me erbij neer te leggen, dat het is zoals het is, wil ik de oorzaak weten. Heb ik een writers block, ben ik oververmoeid of is het een sluimerend griepje? Eigenlijk kom ik altijd tot een en hetzelfde antwoord, dat het van alles een beetje bij elkaar is. Het lukt me niet om een hele roman te lezen, wonderlijk genoeg kan ik wel mijn aandacht houden bij korte fragmenten in het schrijversdagboek van Virginia Woolf en voel ik me getroost dat deze beroemde schrijfster ook zo haar twijfels en onzekerheden had. In 1921 op 8 april om tien minuten voor elf, schrijft ze in haar dagboek: ‘Je moet weten dat ik als schrijver een mislukking ben.’ Virginia kon erg onzeker worden door de kritieken op haar werk. Ze verrast me met haar uitspraken, dat ze maar met één ding tegelijk bezig kon zijn, terwijl ze soms aan drie boeken tegelijk werkte. Woolf kon het schrijven soms zien als een enorme hindernis waar ze overheen moest zien te komen. Glimlachend lees ik dat ze, als een giftige slang, het werk van tijdgenoten de grond inboorde. Geweldig al die tegenstrijdigheden in één mens verzameld.