Lente

Precies een week is het verschil tussen ijzige kou en in de tuin werken met een lentegevoel. Van min tien naar plus tien in zeven dagen tijd. Van er uitzien als een Michelin mannetje door alle dikke mutsen en jassen naar bladharken en snoeien met alleen een vestje aan. Van schrale noordoostenwind naar een rustige zuidelijke stroming is een verschil in gevoelstemperatuur van denk ik wel dertig graden. Het is maandagochtend als ik twijfel tussen een lange wandeling en in de tuin werken. Ik kies voor het laatste. Het is vooral opruimen. Het blad wat er nog ligt om de planten te beschermen kan wel weg als het kwik boven nul is. Voorzichtig haal ik ritselend oud blad weg, ik wil geen rustende padden verstoren. Daar waar de egel diep in zijn winterslaap is, laat ik het blad nog liggen. Er is al van alles aan het opkomen: narcissen, groene punten uit de grond en beginnend blad in struiken. Alles is klaar om eruit te knallen als de temperatuur nog een beetje stijgt. Alle kuipplanten kunnen naar buiten, eindelijk weer ruimte in de schuur. De oleander, de olijf en de vaste kruidenplanten zijn getraind om tegen een paar graden vorst te kunnen. Natuurlijk, maart roert zijn staart en april doet wat hij wil, de ijsheiligen eindigen pas half mei. De natuur kan ons nog met vorst en een dik pak sneeuw verrassen, dan sjor ik de kuipplanten de schuur wel weer in. Het voorjaarsgevoel van maandag, was voor mij het begin van de lente!