Winter

Wat een drukte maakt de mensheid tegenwoordig als het een beetje koud is. Russische beren, Siberische vorst, de benamingen van dit winterweer zijn nogal overdreven. De waarschuwingen zijn bijna lachwekkend. Zeker die voor ouderen, dat zijn juist diegene die weten wat echte kou is en hoe je je daarop moet kleden. Zij hebben de strenge winter van 1962-1963 meegemaakt en de sneeuwbergen in februari 1979. Zij weten hoe het was om ’s morgens met ijs op de dekens wakker te worden omdat alleen de woonkamer werd verwarmd met een kolenkachel en de rest van het huis niet. De schitterende schoonheid van de ijsbloemen op de ruiten, ik denk dat mijn kleinkinderen niet eens weten wat ijsbloemen zijn. De glinstering van de zon in ijspegels die aan de dakrand hingen. Zus en ik braken ze af en speelden dat het ijsjes waren. Er waren winters dat niet alleen de buitenkraan moest worden afgesloten maar ook al het water binnenshuis. Mijn vader tapte water in de kelder zodat mijn moeder schoon water had voor koffie en thee en om eten te koken. Met het vuile water van de afwas spoelden we de wc door. Douchen in een verwarmde badkamer? Welnee, mijn zusje en ik gingen in een zinken teil voor de kachel in de woonkamer. Mijn moeder had fluitketels vol met water gekookt om ons badje warm te maken. We zijn met zijn allen een stel watjes geworden, verwend met centrale verwarming, dubbelglas en een mengkraan.