Nieuws
Kort overdwars 23, een cursiefje door Els Windau
Playa del Inglés
Letterlijk vertaald betekent dit ‘het strand van de Engelsen.’ Deze plek is in de jaren 70 van de vorige eeuw ontstaan met als enige doel, de toeristen accommodatie geven, aan één van de mooiste stranden van Gran Canaria. De stad staat symbool voor massatoerisme en heeft maar liefst honderdduizend hotelbedden. Het aantal inwoners is ongeveer 17.000. Tot zover de feiten. Tijd voor hoe ik deze bijzondere plaats be(over)leefd heb. Geërgerd heb ik mij niet, het was meer verbijstering en in verbazing naar de tegenstelingen kijken. Aan de ene kant de lelijkheid van de hotels die als Bijlmer flats tegen de rotsen lijken gesmeten. De triestheid van de toeristen die dag in dag uit met koopzuchtige ogen door de enorme winkelcentra en over de boulevards lopen, hun partners die er met een verveeld gezicht en hun dikke portemonnees achteraan slenteren. Het mooiste strand, verpest door honderden ligstoelen en parasols. Aan de andere kant de prachtige natuur met gigantische duinen, grillige bergen, enorme kaktussen, palmen en de bloeiende geurende amandelbomen. De vele bijzondere vogels. Midden in al die drukte, logeerden wij op een wonderlijk rustig plekje, in een wit schilderachtig huisje en daar zaten we ’s morgens in het zonnetje buiten te ontbijten. Als we ’s middags weer terugkwamen van onze uitstapjes had de altijd lachende Rosa het appartement schoongemaakt en de bedden opgemaakt.
Enne, het vliegen viel mee, ik ben erachter gekomen dat als ik lees, ik niet hoef te denken aan afbrekende vleugels, neerstorten en andere rampen.