Nieuws
Kort overdwars 20, een cursiefje door Els Windau
Komt dat zien!
Als er geen pak sneeuw van tien centimeter ligt of twintig graden vriest, wordt er aanstaande dinsdag een nieuwe dakkapel geplaatst aan de voorkant van ons huis. Menigeen zal nu denken, kan je dat niet beter in de zomer laten doen, maar zo gaat het nu eenmaal als het druk is in de bouw. We hadden geen zin in een dak dat een week open ligt en we kozen voor plaatsing in één dag. Als ze dan toch bezig zijn, wordt er diezelfde dag nog een tuimelraam in de andere kamer geplaatst. Heel even dacht ik: mooi dan zitten we geen weken in de troep. Die gedachte was van korte duur. Zowel de logeerkamer als onze slaapkamer moeten half leeggeruimd om werkruimte voor de bouwvakkers te creëren. Waar laat ik twee tweepersoonsbedden, onze kleren en waar moeten we slapen? De paniek sloeg toe. Lijstjes maken met hoe, wat en wanneer. Afdekplastic tegen het stof, verhuisdozen voor boeken en spulletjes. Een goeie planning lukt wel, in de praktijk loop ik toch te stressen. Het is niet alleen kommer en kwel, het is ook leuk spannend. De dakkapel wordt in zijn geheel op een vrachtwagen gebracht en met een enorme hijskraan in het gat gehesen. Ik hou wel van grote machines en spectaculaire projecten. Om naar te kijken en liever bij een ander, bedoel ik. Jaren geleden ben ik eens midden in de nacht gaan kijken bij het inhijsen van een spoorbrug. Vergeleken daarmee is die dakkapel van ons een makkie. Hoop ik!