Nieuws

Column van Els Windau 102

Wolven,

Ik heb een wolf gezien, de wolf die nog niet zolang geleden dood is gereden op de A28 vlak bij Meppel. Weet ik dat zeker? Laten we zeggen negentig procent zeker.
    Wij gingen begin februari naar Den Haag voor de verjaardag van het jongste kleinkind Benjamin en schoondochter Liz. Erno reed en ik keek een beetje om me heen naar buiten, naar het langs glijdende landschap. Ineens zag ik iets lopen en wist meteen dat het geen hond was. Ik riep uit: ‘Erno, ik zie een wolf lopen!’ En meteen daarna: ‘Dat kan bijna niet!’ Je kan natuurlijk niet ineens de auto stilzetten op de A28 en we reden dus gewoon door. Ik pruttelde nog wat door, in de trant van: ‘Het was echt zo, maar misschien heb ik me vergist. Maar wel heel groot’. Ik wist het zeker omdat het een plek was waarvan ik wist dat er geen weg of pad liep, er werd daar geen hond uitgelaten. Ik wist het ook zeker omdat een wolf zo anders loopt dan een hond. Toen ik nog in Arnhem woonde, had ik een abonnement op de dierentuin. Een van de mooiste plekken vond ik daar de wolvengroep, ik heb daar uren op een bankje naar zitten kijken. Mijn twijfel kwam voort uit het besef dat het geen dagelijks beeld is. Een wolf, zo vlak bij Assen, is uitzonderlijk.
    Ik dacht er niet meer aan tot dat krantenbericht begin maart over de vondst van een dode wolf langs de snelweg tussen Hoogeveen en Meppel. Het was een gezond jong mannetje van anderhalf jaar. Later, na DNA-onderzoek, bleek dat hij afkomstig was uit de roedel Cuxhaven ten noorden van Bremen, Nedersaksen. De afstand tot de plek waar hij gevonden is, is ongeveer 200 kilometer hemelsbreed. In de maagresten werden sporen van een haas en een ree gevonden. (Info van de site www.wolveninnederland.nl) Als ik de kaart erbij pak is het niet onlogisch dat deze wolf via Groningen en later aan de westkant langs de A28 zuidwaarts is gegaan. De kleur van de wolf klopt ook als ik de foto op de website bekijk, licht grijs blond. Een foto waar ik verdrietig van word, bloederig en duidelijk heel erg dood.
    Wolven zijn prachtig, maar horen ze in Nederland thuis? Historisch misschien wel, maar qua dichtbevolktheid hebben ze hier geen schijn van kans. Al die snelwegen, treinsporen, bebouwing. Wat mij betreft zijn ze welkom, maar wel alleen als ze hier kunnen overleven. Wat heb je aan wolven als ze steeds doodgereden worden? Ben ik bang? Welnee, wolven zijn schuw en banger voor de mens dan wij voor hen hoeven te zijn. Er is een reden waarom ik het toen nergens gemeld heb. Dan krijg je weer van die paniek en gedoe van mensen die bang zijn dat hun kinderen en kippen worden opgegeten.

 14-04-2017
 Els Windau, Henk

pagina terug