Nieuws

Column van Els Windau 5

De Wiekieleaks

Samen met een vrouw die anoniem wenst te blijven, loop ik langs de Zeijerwiek.
'Moet je verdomme nou zien, weer een paar bomen weg. Ik betaal geen contributie meer aan die club. Dat noemt zich natuurorganisatie.' Ik maak sussende geluiden, want zelf draag ik de stichting Zeijerwiek - die dit gebied onderhoudt - een warm hart toe. Ik leg haar uit: 'Maar er zit echt wel een visie achter, hoor. Vroeger was het een trekvaart en toen stonden er ook geen bomen direct langs het water, anders kon het paard er niet door. En, je moet eens weten wie ze vandaag de dag allemaal tevreden moeten houden. Vissers, hondenliefhebbers, niet hondenliefhebbers, mountainbikers, cultuurbehouders en natuurminnaars'. Mijn anonieme bron biecht op dat ze een keer met een aardappelmesje een gemerkte boom van de verf heeft ontdaan, zodat 'zij die alles omzagen' niet meer konden zien welke boom er omgehakt moest worden. Ze is in de zeventig en nog zeer strijdlustig, ik vind dat wel wat hebben. 'En als ze maar van die mooie boom op het smalle stukje afblijven.' Ik weet meteen dat ze de beuk bedoelt die zo mooi over het paadje en het water hangt. Als die boom goed in het blad zit en het regent, doet hij dienst als paraplu. Dan sta ik er onder te schuilen. 'Ja, daar moeten ze van afblijven. Als daar een stip op komt, haal ik die er persoonlijk vanaf ' zeg ik, aangestoken door haar rebellie. Ik vertel mijn wandelmaatje dat de bomen ook een gevaar voor de dijkjes vormen. Als de grote zware eiken in een vliegende storm omgaan, trekken ze de dijken kapot en dan stroomt het water naar het lager gelegen gebied. Ik zie het verbaasde gezicht voor me van een visser die in de zwiepende wind zit te hengelen en ineens het water ziet zakken. Mijn vriendin ziet spartelende vissen en de ondergelopen nieuwe landgoedjes. 'Dat zou zonde zijn,' zegt ze. Het is even stil, we hebben ieder zo onze eigen gedachten tot we op hetzelfde moment in lachen uitbarsten. We lijken beiden hetzelfde bizarre plaatje voor ons te zien. Blub, blub, blub en de Wiek lekt leeg.

  6-03-2015
 Els Windau, Henk

pagina terug